Onvrijwillig urineverlies Urine-incontinentie

Wat is urine-incontinentie?

Bij urine-incontinentie ervaart u onvrijwillig urineverlies als gevolg van een verminderde controle over de blaas. Het is heel normaal om je hiervoor te schamen, maar je bent niet de enige! 

 

Mensen vermijden het vaak om hulp te zoeken omdat ze het gênant vinden, wat betekent dat de aandoening soms onbehandeld blijft. Dit is erg jammer omdat de onderliggende oorzaak vaak behandelbaar is en de behandeling de kwaliteit van leven drastisch kan verbeteren.

Symptomen van urine-incontinentie

De symptomen en ernst van urine-incontinentie variëren van af en toe urineverlies wanneer u hoest of niest, tot een plotseling, sterke aandrang om te plassen waardoor u niet op tijd bij het toilet kunt zijn. Er zijn verschillende soorten incontinentie en hun symptomen kunnen verschillen. 

 

Soorten urine-incontinentie

De meest voorkomende vormen zijn stress-, urge- en overloopincontinentie:

Stressincontinentie

Dit is urineverlies wanneer je druk - stress - uitoefent op je blaas door hoesten, niezen, lachen, sporten of iets zwaars optillen. Stressincontinentie treedt op wanneer de sluitspier en/of de bekkenbodem van de blaas verzwakt is. Bij vrouwen kan dit te wijten zijn aan lichamelijke veranderingen als gevolg van zwangerschap, bevalling en menopauze. Bij mannen kan verwijdering van de prostaatklier leiden tot dit type incontinentie. De behandeling hangt af van de ernst van uw symptomen en varieert van gedragsadvies en fysiotherapie tot geneesmiddelen en operaties.

Urge-incontinentie

Dit is een plotselinge, intense drang om te plassen, gevolgd door een onvrijwillig urineverlies. Uw blaasspier trekt samen en geeft u slechts enkele seconden tot maximaal een minuut de tijd om een toilet te bereiken. Bij urge-incontinentie moet u mogelijk vaak plassen, ook 's nachts. Urge-incontinentie kan worden veroorzaakt door urineweginfecties, blaasirriterende stoffen (geneesmiddelen, voedingsmiddelen, etc.), urineretentie, darmproblemen, de ziekte van Parkinson, de ziekte van Alzheimer, beroerte, letsel of schade aan het zenuwstelsel ten gevolge van multiple sclerose. Als er geen bekende oorzaak is, wordt urge-incontinentie ook wel een overactieve blaas genoemd. De behandeling hangt af van de ernst van uw symptomen en varieert van gedragsadvies en fysiotherapie tot geneesmiddelen, katheterisatie en operaties. Vaak is een combinatie van behandelingen het meest effectief.

Overloopincontinentie

Als u vaak of continu urine verliest, heeft u mogelijk last van overloopincontinentie, wat betekent dat u niet in staat bent om uw blaas te legen. Soms voelt het dan alsof u uw blaas nooit helemaal leegt. Wanneer u probeert te plassen, kan er slechts een klein straaltje urine uit komen. Dit type incontinentie kan voorkomen bij mensen met een beschadigde blaas, geblokkeerde plasbuis of zenuwbeschadiging door diabetes en bij mannen met prostaatproblemen. De behandeling hangt af van de ernst van uw symptomen en varieert van katheterisatie, gedragsadvies en fysiotherapie tot geneesmiddelen en operaties. Vaak is een combinatie van behandelingen het meest effectief.

Gecombineerde incontinentie

Als u symptomen ervaart van meer dan één type urine-incontinentie, zoals stressincontinentie en urge-incontinentie, dan is er sprake van gecombineerde incontinentie.

Andere, minder vaak voorkomende vormen van incontinentie zijn:

• Functionele incontinentie: Ouderen of mensen met een handicap kunnen incontinentie ervaren, simpelweg omdat zij door een fysieke of mentale beperking niet op tijd naar het toilet kunnen gaan. Iemand met ernstige artritis kan bijvoorbeeld zijn of haar broek misschien niet snel genoeg open krijgen.
• Totale incontinentie: Deze term wordt soms gebruikt ter beschrijving van doorlopend urineverlies, dag en nacht, of het periodiek ongecontroleerd lekken van grote hoeveelheden urine. In dergelijke gevallen heeft de blaas geen opslagcapaciteit. Sommige mensen lijden aan deze vorm van incontinentie omdat zij geboren zijn met een anatomische afwijking. Het kan worden veroorzaakt door letsel aan het ruggenmerg of urinewegstelsel, of door een abnormale opening (fistel) tussen de blaas en een aangrenzend orgaan, zoals de vagina. De behandeling is afhankelijk van de ernst van uw symptomen en varieert van katheterisatie, gedragsadvies en fysiotherapie tot geneesmiddelen en operaties, vaak in combinatie.

 

[Voeg een afbeelding toe om tekst op te splitsen]

Oorzaken van urine-incontinentie

Er zijn veel mogelijke oorzaken van urine-incontinentie:

• Uw dieet (zowel eten als drinken) en het gebruik van bepaalde medicijnen kunnen uw blaas stimuleren
• Andere behandelbare medische aandoeningen kunnen ook incontinentie veroorzaken, waaronder urineweginfecties en obstipatie
• Zwangerschap, bevalling en menopauze vormen allemaal mogelijke oorzaken van urine-incontinentie bij vrouwen
• Mannen kunnen urineverlies ervaren als gevolg van een vergrote prostaat
• Letsel of ziekten die het zenuwstelsel aantasten, kunnen signalen naar de blaas beïnvloeden, wat leidt tot urineverlies, waaronder ruggenmergletsel, multiple sclerose, Spina Bifida en de ziekte van Parkinson.
• Tot slot wordt de kans op urine-incontinentie groter naar mate u ouder wordt

Behandeling van urine-incontinentie

Als u regelmatig urineverlies ervaart, hoeft u zich geen zorgen te maken, want er zijn veel behandelmethoden voor het beheren van uw blaas.

Afhankelijk van de ernst van uw urine-incontinentie, kan uw zorgverlener één van de volgende opties voorstellen:

• Veranderingen in levensstijl - meestal met betrekking tot dieet en lichaamsbeweging
• Gedragsinterventies - zoals bekkenbodemoefeningen of blaastraining
• Katheterisatie - zodat u kunt kiezen waar en wanneer u uw blaas leegt
• Opereren - hoewel dit zeldzaam is omdat de meeste mensen met katheteriseren in staat zijn om hun incontinentie volledig te beheersen